In heel wat volkseigen borduurwerk, op oud aardewerk, houtsnijwerk op bruidskisten en wiegen tref je nagenoeg over heel Europa symbolische tekens aan... én met overal dezelfde betekenis. Reeds in de oude steentijd hanteerde men dit 'beeldenschrift’. In de brons- en ijzertijd nam men dit gebruik over en het overleefde de Karolingische en Romaanse periode. Ook de gotische kathedralen zitten vol van voorchristelijke symboliek. Zelfs nu nog worden deze symbolen aangebracht op gebruiks- en siervoorwerpen, maar we zijn ons daar niet meer van bewust. Het zijn vooral de zeer eenvoudige lijnen die de essentie van het idee uitdrukken. Een klein voorbeeldje is de staf van Sinterklaas, de goedheilige man met de staf in zijn hand, de spiraal, het symbool van het leven. Zoals ook de slingers in de kerstboom een spiraal van geboorte tot dood symboliseren. Zon, boom en leven zijn blijkbaar de oudste begrippen die als symbool gebruikt worden. Tijdens deze wandeling staan we even stil bij die eeuwenoude tekens die nog steeds onbewust ons leven bepalen. Bijvoorbeeld de swastika, een teken van geluk in grote delen van de wereld (onder meer in Nepal), maar dat als 'hakenkruis’ door toedoen van nazi Duitsland als een symbool van 'dood en vernieling’ de geschiedenis is ingegaan.
Deze wandeling is ten voordele van Bikas, een Belgische vzw die zich inzet voor Nepal. Gids van dienst is Irène Van Driessche, tevens bestuurslid van Bikas.
