Hirokazu Kore-Eda, J, 2013, 120’
Op een dag krijgt de hardwerkende architect Ryota uit het gezin Nonomiya een telefoontje van het ziekenhuis met de melding dat zijn zesjarig zoontje bij de geboorte per vergissing werd verwisseld. Idem voor de Saiki-familie, een arbeidersgezin met drie kinderen. De kraamkliniek brengt de beide ouderparen in contact met elkaar om kennis te maken met hun respectieve biologische zonen. De verschillen tussen beide families kunnen niet groter zijn. Dan rijst de vraag of ze het kind dat ze al die tijd hebben opgevoed als hun eigen vlees en bloed, nog wel willen verwisselen met hun biologisch kind.
Like Father Like Son zet de klassieke discussie tussen 'nature’ en 'nurture’ centraal. Wat weegt het meest door? Biologische banden of affectieve? Een zware discussie, maar de manier waarop ze in deze film wordt gevoerd – rustig, subtiel, met de nodige humor – maakt het allemaal wel goed verteerbaar. Like Father, Like Son won de juryprijs op het festival van Cannes. Juryvoorzitter Steven Spielberg was zelfs zo onder de indruk dat hij meteen de rechten voor een remake van de prent opkocht.
Met: Masaharu Fukuyama, Machiko Ono, Yoko Maki
