Guga schept in zijn allereerste volavond-theatershow een parallel universum waarin de BV’s misschien dezelfde zijn, maar zichzelf overstijgen. Als Guga in de huid kruipt van Sergio Herman of Alex Agnew, allebei meesters in hun vakgebied, verheft hij bewonderen tot een heuse stiel. Die stiel bestaat erin 'zichzelf te verplaatsen in het denken van die meester en zodoende zijn gedragingen en stem over te nemen.’ Ziedaar de definitie van maestroloog, een kunst die Guga, toevallig de bedenker ervan, tot in de diepste vezels van zijn wezen beheerst. Vraag dat maar aan mevrouw Gunter Lamoot: 'Met het licht uit’, bloosde ze, 'zou ik niet weten of nu de echte Gunter of de andere naast me in bed ligt.’
