Johan Strumane (Mol, 1969) studeerde schilderkunst aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Gent. Daar kreeg hij de kans om zijn twee passies – film en tekenen – te combineren. Uitgangspunt voor zijn tekeningen en schilderijen zijn steevast filmstills. Filmen is een manier om heel snel heel veel foto’s te maken. Van stilstaande geprojecteerde beelden maakt hij foto’s en met zo’n foto in de hand vat hij zijn werk aan. Resultaat zijn grote houtskooltekeningen en olieverfschilderijen.
Het filmen en het kiezen van beelden helpt hem om de juiste omgeving te selecteren. Vaak zijn het banale gebouwen waar iedereen achteloos voorbijloopt.
De essentie van Strumanes werk: uit de dagelijkse eindeloze input van beelden net dat unieke beeld selecteren dat de werkelijkheid, de omgeving vat.
Hij probeert exact weer te geven wat er staat. Er eigen elementen aan toevoegen interesseert hem niet. Strumane streeft echter geen realisme na. Door de selectie en manipulatie verliest het gefilmde zijn verbeeldend en betekenend karakter en gaat de sfeer primeren.
