Een ouderwetse tentoonstellingsruimte: met vast tapijt, spulletjes aan panelen en in vitrinekasten. Achteraan zit een bewaker, in het midden zuigt een levend wezen, genaamd Kristien De Proost, alle aandacht naar zich toe. Ze loopt en blijft lopen, alsof haar leven ervan afhangt. Ondertussen beschrijft ze haar buiten- en binnenkant. Van haar kleinste teen tot haar grootste hersenspinsels. In Toestand maakt Kristien De Proost een stand van zaken op.
Ik ben van gemiddelde lengte, lenig en goed gebouwd.
Ik heb donkerbruin haar dat vanzelf krult.
Al is het overwegend steil.
In mijn blik ligt iets droevigs en iets trots.
Het maakt dat ik soms minachtend of hautain lijk.
Wat absoluut niet waar is.
Ik ben intelligent en durf dat openlijk te zeggen.
Want waar is het goed voor eromheen te praten?
“De Proosts voorstelling is een pareltje: in spel, in tekst en in humor. Brutaal, gevat, geestig en herkenbaar, zoals theater vaker hoort te zijn. “ (Cobra)
“Toestand is niet zomaar een slap bekentenis-monoloogje. Het is een echte krachttoer.” (De Standaard)
“Met een perfecte timing en een beheerste speelstijl brengt Kristien De Proost een wankel, maar net daardoor boeiend, zelfportret tot leven.” (Cutting Edge)
Met: Kristien De Proost en Mark De Proost
