Manske is 100 jaar geworden

Weetjes oma
• Geboren in Ginderbuiten, op 6 december 1920. Zus Marieke was de oudste (overleden op 3-jarige leeftijd), dan Manske en 3 jaar later broer Mon. Ze woonden naast waar nu het architectenbureau is.
• Vader was ondernemer-kasseilegger en werkte in Nederland en was met de week van huis. Moeder vond dit niet zo fijn dus stopte hij daarmee en ging in Mol voor de gemeente werken.
• Hij kocht het huis waar Maske nu woont in 1936. Dit was een bakkerij en café. Hij baatte het 5 jaar uit en had een bakker in dienst.
• Aan het begin van de oorlog ging de bakkerij dicht, het café bleef open. Oma stond soms achter de toog maar heeft dit nooit graag gedaan (zatte klanten, harde taal van de Duitse soldaten, …)
• In dat café leerde ze Emiel (Mil) kennen. Ze trouwden in 1942. In 1944 werd Gilbert geboren.
• In ‘45/’46, als alle vergunningen in orde waren voor de verkoop van boter en likeur (want daarvoor was alles met voedselbonnen), deed oma een winkel open in haar huidige pand. Ook de achterbouw werd aangebouwd en iedereen, ook de ouders, verhuisden naar Ginderbuiten 1.
• Ze begon de winkel op haar 25 jaar en stopte ermee op haar 56. Wij lachen daar vaak mee dat ze de staat al HEEL veel geld gekost heeft aan pensioen!
• Haar vader stierf in 1959 en 7 jaar daarna haar moeder.
• Ook haar broer is jong gestorven (op 58 jaar).
• In 1958 kochten ze hun eerste auto (een van de weinigen in Mol) en ook de eerste kleurentelevisie stond in Ginderbuiten. De buren kwamen daar tv kijken.
• Opa Mil was rug patiënt. Na een operatie heeft hij (op 3 weken na) een jaar in het ziekenhuis in Leuven gelegen. Oma combineerde het pendelen naar Leuven met het uitbaten van de winkel. Daarna heeft Mil nog een hele tijd beneden in de living in een bed gelegen.
• Heel veel jaren bij de hobbyclub geweest, handwerktentoonstellingen georganiseerd, voor iedereen van alles maken en verstellen en les gegeven in kantklossen.
• Koken en in kookboeken lezen was haar grote hobby. Er is geen enkel keukengerei of machine dat Manske niet heeft. Dit niet meer kunnen doen weegt nu heel zwaar.
• Kaarten (zetten en wiezen) en kienen deed ze ook heel graag en altijd bracht ze een prijs mee naar huis!!!
• Manske is nooit graag op stap geweest, was –en is nog steeds- heel graag thuis. Met de bus mee naar Parijs en met de moeder van Julienne één keer mee naar de zee. Dit was niet meegevallen: Jeanne ging graag iets drinken op café en Manske vond dat maar niets. En thuis bleef ondertussen het werk liggen!
• 100 jaar worden heeft ook tot gevolg dat je al van veel geliefden hebt moeten afscheid nemen: Mil in 2002, Julienne in 2015 en Gilbert in 2017.
• Corona maakt het voor haar soms zwaar. Haar agenda was voorheen goed gevuld: kaarten in Ten Hove, praatcafé, ledenfeesten, …
Nergens meer naartoe kunnen, niet kunnen gaan kaarten en de achterkleinkinderen veel minder en alleen van achter glas zien maakt haar vaak droevig.